-
1 filius
fīlius, iī, m. (*felios, Säugling, zu felare, saugen), der Sohn (Ggstz. filia, pater, mater), filius familias, s. familia: sororis filius, Neffe, Nep.: filius principis, Fürstensohn, Tac.: filius dei, filius hominis, v. Christus, Lact.: filius parvulus, Cic.: f. adulescentulus, Ter.: f. adultus, Iustin.: f. maior, minor, Liv.: f. naturalis, Liv. u. Suet.: f. familiaris, Plaut.: f. erilis, Ter.: habere filium ex alqo, Hyg.: adoptare sibi alqm filium, Cic. – Plur. filii, für Kinder übh., Sall., Quint. u.a. – übtr., filius fortunae, Glückskind, Hor. sat. 2, 6, 49: ebenso filius albae gallinae, Glückskind, Iuven. 13, 141: terrae filius, ein unbekannter, geringer Mensch, Cic. ad Att. 1, 13, 4. Pers. 6, 59. – filii Celtiberiae, Bewohner von K., Keltiberier, Catull. 37, 18. – / Vok. Sing. gew. fili; aber filie bei Liv. Andr. Odyss. 1. fr. 2 G. ( bei Prisc. 7, 22); filius, Hor. carm. 1, 2, 42. – Vulg. Dat. Plur. filibus, Corp. inscr. Lat. 6, 3434. Vgl. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 278 u. 279.
-
2 filius
fīlius, iī, m. (*felios, Säugling, zu felare, saugen), der Sohn (Ggstz. filia, pater, mater), filius familias, s. familia: sororis filius, Neffe, Nep.: filius principis, Fürstensohn, Tac.: filius dei, filius hominis, v. Christus, Lact.: filius parvulus, Cic.: f. adulescentulus, Ter.: f. adultus, Iustin.: f. maior, minor, Liv.: f. naturalis, Liv. u. Suet.: f. familiaris, Plaut.: f. erilis, Ter.: habere filium ex alqo, Hyg.: adoptare sibi alqm filium, Cic. – Plur. filii, für Kinder übh., Sall., Quint. u.a. – übtr., filius fortunae, Glückskind, Hor. sat. 2, 6, 49: ebenso filius albae gallinae, Glückskind, Iuven. 13, 141: terrae filius, ein unbekannter, geringer Mensch, Cic. ad Att. 1, 13, 4. Pers. 6, 59. – filii Celtiberiae, Bewohner von K., Keltiberier, Catull. 37, 18. – ⇒ Vok. Sing. gew. fili; aber filie bei Liv. Andr. Odyss. 1. fr. 2 G. ( bei Prisc. 7, 22); filius, Hor. carm. 1, 2, 42. – Vulg. Dat. Plur. filibus, Corp. inscr. Lat. 6, 3434. Vgl. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 278 u. 279. -
3 filius
fīlius, ī m. (roc. sg. filil, арх. filie! LA и filius H)1) сын (f. major, f. minor L etc.)f. fortunae H (f. albae gallinae J) — счастливецnescio quis terrae f. C, Pers, Pt — какой-то неизвестный человек2) перен. житель3) pl. дети AG, O; детёныши, потомство Col, J -
4 filius
fĭlĭus, ĭi, m. fils, enfant. - voc. régul. fili; filie, Liv. Andr. d. Prisc. p. 741 P; dat. plur. FILIBVS, Inscr. Grut. 553, 8; 554, 4, cf. DIIBVS de deus. - pater tuus, socer optimi viri, fili mei, Cic. CM. 6: ton père, le beau-père de l'excellent homme, mon fils. - eum adoptavit et testamento pariter cum filiis heredem instituit, Sall. J. 9: il l'adopta et par testament l'institua son héritier au même degré que ses fils. - erant complures honesti adulescentes, senatorum filii et ordinis equestris, Caes. BC. 1, 51: il y avait un grand nombre de jeunes nobles, fils de sénateurs ou appartenant à l'ordre équestre. - au plur. filii: les enfants (des deux sexes). --- Quint. 9, 3, 63; Cic. ad Brut. 1, 12, 2; Gell. 12, 1, 21. - au plur. filii, Dig. 50, 16, 220, § 3: les descendants. - au plur. filii, Col. 6, 37, 4: les petits (des animaux). - terrae filius, Cic. Att. 1, 13, 4: *fils de la terre*, homme de basse condition, homme sans naisssance. - fortunae filius, Hor. S. 2, 6, 49: enfant gâté de la fortune. --- cf. gr. παῖς τῆς Τύχης. - gallinae albae filius, Juv. 13, 141: fils de la poule blanche (le favori de la fortune). - Celtiberiae filius, Catul. 37, 18: un fils de Celtibérie, un habitant de Celtibérie, un Celtibérien.* * *fĭlĭus, ĭi, m. fils, enfant. - voc. régul. fili; filie, Liv. Andr. d. Prisc. p. 741 P; dat. plur. FILIBVS, Inscr. Grut. 553, 8; 554, 4, cf. DIIBVS de deus. - pater tuus, socer optimi viri, fili mei, Cic. CM. 6: ton père, le beau-père de l'excellent homme, mon fils. - eum adoptavit et testamento pariter cum filiis heredem instituit, Sall. J. 9: il l'adopta et par testament l'institua son héritier au même degré que ses fils. - erant complures honesti adulescentes, senatorum filii et ordinis equestris, Caes. BC. 1, 51: il y avait un grand nombre de jeunes nobles, fils de sénateurs ou appartenant à l'ordre équestre. - au plur. filii: les enfants (des deux sexes). --- Quint. 9, 3, 63; Cic. ad Brut. 1, 12, 2; Gell. 12, 1, 21. - au plur. filii, Dig. 50, 16, 220, § 3: les descendants. - au plur. filii, Col. 6, 37, 4: les petits (des animaux). - terrae filius, Cic. Att. 1, 13, 4: *fils de la terre*, homme de basse condition, homme sans naisssance. - fortunae filius, Hor. S. 2, 6, 49: enfant gâté de la fortune. --- cf. gr. παῖς τῆς Τύχης. - gallinae albae filius, Juv. 13, 141: fils de la poule blanche (le favori de la fortune). - Celtiberiae filius, Catul. 37, 18: un fils de Celtibérie, un habitant de Celtibérie, un Celtibérien.* * *Filius, filii. Filz.\Fratris filius. Terent. Nepveu.\Eniti filios. Quintil. Enfanter.\Fortunae filius. Horat. Celuy à qui toutes choses viennent à souhait.\Terrae filii. Cic. Desquels on ne congnoist point la race ne les ancestres, Gens incongneuz. -
5 filius
fīlĭus, ii (voc. filie, Liv. Andr. in Prisc. p. 741 P., dat. plur. FILIBVS, Inscr. Grut. 553, 8; 554, 4, like DIIBVS from deus), m. [root fev-o, to give birth to (fe-o), whence: fecundus, femina, felix, etc., lit., he who is born], a son (syn. plur.: nati, liberi).I.Lit.A.In gen.: Marci filius, Enn. ap. Cic. Brut. 15, 58 (Ann. v. 306 Vahl.); id. Rep. 2, 19; id. Lael. 1, 3:B.Venus et remisso filius arcu, i. e. Cupido,
Hor. C. 3, 27, 68 et saep. —In partic.: filius familias, or, in one word, filiusfamilias, v. familia.—II.Transf.A.With terra, fortuna, etc.: terrae filius, a son of mother earth, i. e. a man of unknown origin (opp.:B.nobilis, honesto genere natus): et huic terrae filio nescio cui committere epistolam tantis de rebus non audeo,
Cic. Att. 1, 13, 4; id. Fam. 7, 9, 3; Pers. 6, 59; cf.:Saturnum Caeli filium dictum, quod soleamus eos, quorum virtutem miremur aut repentino advenerint, decaelo cecidisse dicere: terrae autem, quos ignotis parentibus natos terrae filios nominemus,
Lact. 1, 11: fortunae filius, a child of fortune, fortune's favorite (Gr. pais tês Tuchês), Hor. S. 2, 6, 49;called also: gallinae albae filius,
Juv. 13, 141:Celtiberiae filius,
i. e. an inhabitant of Celtiberia, a Celtiberian, Cat. 37, 18.—Filii, in gen., children: Sunezeugmenon jungit et diversos sexus, ut cum marem feminamque filios dicimus, Quint. 9, 3, 63; Cic. ad Brut. 1, 12, 2; Gell. 12, 1, 21; cf. sing.:2.ut condemnaretur filius aut nepos, si pater aut avus deliquisset,
Cic. N. D. 3, 38, 90.—Descendants:C.natura docet parentes pios, filiorum appellatione omnes, quiex nobis descendunt, contineri: nec enim dulciore nomine possumus nepotes nostros, quam filii, appellare,
Dig. 50, 16, 220, § 3.—Of animals, Col. 6, 37, 4.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский